Gedicht – Schrijverkus

stilte

vandaag werp ik mijn netten uit
en wacht geduldig op woorden

Ik kijk uit op een muur
zelf opgetrokken

Dolen,
een labyrint, een tempel.
Wit licht,
door jouw stille gaan, bewogen.

een fiets
verlaten
midden op
de groenstrook

ik kijk
mijmer
lees over
contrasterende
kleuren

Soms word ik onverwachts geraakt door wat ik zie, lees, meemaak of gewoon door het leven zelf. Plots trilt er een snaar in mij

Goudgeel sta je daar

in volle glorie.

Monsieur Alban

heeft een balançoire

Precies wat ik zoek

Soms komen woorden in me op die vragen om geschreven te worden. Maar heremejé… voor ze op papier staan.

Volg de rivier loop
over water rechte lijnen zijn