De verharding in onze samenleving, het tegenover elkaar staan van groepen – wij tegenover zij – is de inspiratie voor onderstaand gedicht.
Ik kijk uit op een muur
zelf opgetrokken
het uitzicht vertrouwd
verankerd in mijn cocon
van onbetwistbare logica
Normaal?
Mijn muur houdt woorden tegen
een ander geluid
onverstoorbaar afgeketst
verbeten verschanst
geborgen is mijn thuis
Comfortabel?
Niet luisteren, geen gehoor
welles, nietes
anders druk ik weg
eenzaamheid is haat
samen is angst
Gezellig?
Ik lees woorden van Neruda
ze brengen de wereld
het schuren, wrijving
een kier, een barst
de glans dichterbij:
Langzaam sterft wie niet reist
Langzaam sterft wie slaaf wordt der gewoonte
Langzaam sterft wie passie mijdt
Langzaam sterft wie niet praat tegen onbekenden
Langzaam sterft wie niet verandert als hij ontevreden is
Toekomst?
Ik droom dat ik een gat maak in mijn muur
mijn uitzicht vrij en open
op weg naar tevredenheid
maak ik van mijn muur
een pad
Verbinding
Elli
