Het gedicht Brief aan mijn moeder is uit de bundel Lekker dood in eigen land uit 2011 van Frank Koenegracht. Het gedicht heeft weliswaar een nogal bizarre inhoud maar de eenzaamheid en onrust van de oude moeder maken deel uit van een herkenbare werkelijkheid. Dat geldt ook voor de wanhoop die blijkt uit de idiote oplossing die de zoon aandraagt. Die mengeling van bizar en serieus maakt dit gedicht / de poëzie van Frank Koenegracht voor mij zo aantrekkelijk.
Margreet
Frank Koenegracht (1945) werkte tot zijn pensioen als psychiater.
Brief aan mijn moeder
Moet je horen, mamma, luister je?
Ik lees hier over een aanbod
waarbij zeer oude moeders met
meestal zeer oude zonen die
om niet tastbare redenen niet meer
bij ze willen slapen
een zwaan ter beschikking wordt gesteld
door de thuiszorg.
Het gaat om Hollandse zwanen.
Ze zwemmen overdag rond,
maar ’s avonds worden ze opgeborgen
in prachtige vitrines.
Ze worden thuisbezorgd en in je bed gelegd.
Ze slaan hun linker vleugel om je heen: dat
is tegen angst voor duizeligheid en ze leggen
hun snavel op het andere kussen:
dat is tegen eenzaamheid.
’s Ochtend worden ze weer opgehaald.
Nou, doe het maar, mamma.
Je bent er immers voor verzekerd.
