Soms komen woorden in me op die vragen om geschreven te worden. Maar heremejé… voor ze op papier staan. Onverwacht, tijdens het lezen van een gedicht van Rutger Kopland, vind ik een zin die mijn woorden bevrijdt en ga ik overstag.
Het leidde tot het volgende gedicht:
Overstag II
Aarzelingen,
strepen
niet weten
wat blijft.
In ‘t roerloos
ronddobberen
tussen woorden
punten en komma’s –
vind ik inspiratie
die vrijmaakt
vleugels geeft
waardoor ik
zweef, dwarrel, val,
klapwiek en weer
wind vang.
Henriëtte
Met dank aan Rutger Kopland: In de bergen III
