Het beeld centraal
Op deze plek lichten we foto’s van Jack uit, soms met een korte toelichting van hemzelf als fotograaf, soms met verhalen die het beeld bij schrijverkus oproept.
Laat je verrassen door de combinatie van beelden en woorden.
Deze strak in het gelid staande zuilen worden ingekleurd en verklappen daarmee dat er mooie glas-in-loodramen zijn. Maar het licht is uiteindelijk de kunstenaar, die het palet oppakt en de kleuren rondstrooit. Het is een fantastisch plaatje dat gaat over samenwerking. Mooi. Allicht!
Het apparaat heet “gek” en is het ook wel een beetje. Maar ronddraaiend door de wind wordt de wereld voor je ogen – je lens – in stukken gesneden. Zeg maar, hapklare brokken. Een caleidoscoop vol verrassingen. Zo mooi, zo energiek, zo fotogeniek.
Deze museummedewerker had waarschijnlijk niet in de gaten dat hij zelf een plaatje vormde in zijn werkomgeving als was het een kunstwerk zelf. Is dit nu ook al een inclusieve voorstelling of gewoon een toevalstreffer? Gelukkig dat toeval (niet) bestaat!
Natuur laat zich niet tegenhouden, zelfs niet door een ijzeren traliehek.
Dat wat groeit en bloeit perst zich naar buiten en geeft de wereld kleur en leven. Weg met de grijsheid van de winter. Op naar de zomer.
Ja, en dan nu Wilhelmke Pap. Die mag hier en nu natuurlijk niet ontbreken.
Dagenlang volledig in de schijnwerpers, een hele optocht werd hij tentoongesteld.
En, alsof dat nog niet allemaal genoeg aandacht was, ook nog in de fik gestoken.
Dan ben je toch flink uitgelicht.
Zomaar ergens een stuk verweerde grond. Kijk, en laat de werkelijkheid een beetje los. Dan zie je een wereld vol figuren opdoemen. Laat je verrassen. Kijk.
Lichtvoetige straatmuziek van een draaiorgel. In de grote steden kom je deze pareltjes van volkskunst nog sporadisch tegen. Prachtige voorstellingen voor oog en oor. En altijd het ritmisch gerammel van de manser waarin het geld wordt opgehaald. De bel voor de laatste ronde?
Een inkoppertje. Deze pigeonnier wordt vanzelf uitgelicht boven de reeds ingedroogde zonnebloemen. Kan het Franser? Het grappige is dat er bovenop deze duiventil toch weer een haantje staat, als was het een kerkje.
De weerspiegeling in de bronzen platen vormden bij het passeren een steeds weer veranderend beeld. Ieder detail van de omgeving werd uitgelicht in steeds weer een andere werkelijkheid.
Hier komt bouwkunst en natuur mooi samen. Beide hebben hun schoonheid en dat mag zeker wel worden uitgelicht tussen de huidige beton- en prefabbouw.
Een mobiel van Calder.
Het is evenwicht in licht en gewicht.
De kunst zit in de bewegende schaduwen waardoor het kunstwerk zichzelf toe- en uitlicht.
Een veld met gele paardenbloemen trok het oog naar zich toe. Hoe alledaags deze bloem ook is, zij heeft een sterk kleurkarakter. Dichterbij komend trof mij die ene bloem waar de zaadbol al gereed was om met de wind mee uit te vliegen. Maar voor het zover was werd zij door het gele veld als een bijzonderheid uitgelicht. (Positieve discriminatie?)
In een museumhal was met plastic een scheidingswand aangebracht. De bezoekers werden hierdoor anoniem en uitgelicht in een apart tableau.
Zij vormden zelf hierdoor (ongewild/onbedoeld?) een kunstwerk.