Het was een lange reis om op mijn uiteindelijke bestemming te komen. Maar niets daarvan had ik willen missen. Zoveel aandacht en zorg had ik nog nooit eerder gekregen.
Op het moment dat hij met de verkoper op de markt over mijn prijs onderhandelt, weet ik het al. Hij komt van hier. Zijn geur, zijn bruine huid, zijn kleding en zachte melodische stemgeluid. Het is vertrouwd. Mijn moederland moet zijn oorspronkelijke vaderland zijn. De woorden die hij spreekt zijn voor mij gewoon en bekend. Maar als zij tussenbeide komt buitelen de vreemde klanken over me heen en raak ik van slag. Even later lig ik weer terug op de hoge stapel bij mijn lotgenoten. Wat een teleurstelling. ‘Selamat tinggal,’ zegt hij tegen mijn baas. Dat is een lichtpuntje.
Als de zon al hoog aan de hemel staat en ik aan mijn middagslaapje ben begonnen, word ik bruut wakker geschud en opgetild. Er klinkt bewondering en waardering over mijn warme uitstraling, mijn rood, mijn groen en mijn gouden draden. Ik ben het ideale cadeau voor een vriendin als dank voor jarenlange trouwe vriendschap. Met een buiging kom ik in de handen van de vrouw terecht. Zij stopt me in haar schoudertas. Daar lig ik dan wat onwennig tussen kinderspeeltjes, leren teenslippers en een indigo rok.
Wat volgt is een lange autorit, een etentje in een knus restaurantje en een nacht in een koele hotelkamer. Daar mag ik uit de tas en even luchten op een beddensprei. De dag daarna krijg ik een plek in een immense koffer, ingeklemd tussen batikhemden en kleurige rokken en jurken. Zo beland ik in mijn nieuwe thuisland. Het is er koud en nat. Alles is anders dan ik gewend ben. Ik mis het uitbundige groen, de heerlijk ruikende bloemen, de stralende zon en de warme uitstraling van mijn dorpsgenoten. Als ik voorlopig maar dichtbij de man mag blijven, denk ik. Hij zal mij zeker helpen om te wennen aan alle verschillen.
Een tijdje lig ik op een tafel tussen andere vakantiecadeautjes. Dan bergt de vrouw mij op in de onderste lade van een koloniaal kastje van donker hout. Hier begin ik aan mijn zomerslaap.
Dan komt de dag dat ik uit mijn bergplaats word gehaald en weer mee mag op reis. Op die avond is het hun geliefde vriendin die mij uitpakt en over mijn huid streelt: ’Pashmina, 70% pashmina, 30% silk.’ Hij vertelt dat pashmina de naam is voor wollen shawls. Ze worden geweven van ragfijne garens van geitenwol en van zijde. De vriendin prijst mijn zachtheid en warmte en bewondert mijn kleuren en motieven: ‘Jullie hebben me heel gelukkig gemaakt met dit prachtige cadeau.’ Ze omhelst haar vrienden en even zit ik klem tussen hun armen.
Ik voel het meteen. Hier ga ik een goed leven krijgen. Hier ben ik op mijn plek. In de zomer lig ik in een met fluweel bekleed kistje en in de herfst als de blaadjes gaan vallen, haalt ze mij tevoorschijn. Dan mag ik heel veel maanden mijn diensten aanbieden als tropische verrassing. Prachtig kleur ik bij haar winterjas en soms draagt ze mij als accessoire op een avondje uit.
Het zal je niet verbazen dat de winter voor mij niet lang genoeg kan duren.
Nelleke
