‘Ennnn, potlood!’ Dertig seconden later: ‘Ennnnn, potlood!’ Een perfect ritme in een show van zesjarigen die vandaag afzwemmen voor diploma A. Die show van speciale zwemkunstjes krijgen we vandaag voorgeschoteld. Even daarvoor zijn ze het zwembad binnengemarcheerd, achttien van die gespannen mensjes, verbaasd over de vrolijk klinkende muziek en het applaus van de ouders en andere familieleden om ze te verwelkomen en aan te moedigen.
Ze mogen beginnen. Laten zien wat ze geleerd hebben. Eerst een ferme duik en borstcrawl met kleding en schoenen aan. Dan zijn voor de bibberende dunne badpaklijfjes schoolslag en rugslag met kikkerbenen over vier lange banen aan de beurt en intussen roept een dame steeds: ‘Ennnn, potlood!’ De examenkandidaat die toegeroepen wordt, steekt beide armen hoog in de lucht, als een grote potloodpunt boven het hoofd, en zinkt vervolgens recht van lijf en leden naar de bodem. Gelukkig verschijnen de snoetjes snel weer proestend boven water.
Later drijven ze ook plat op hun buik en vervolgens op hun rug als ‘zeesterren’, vijf, tien seconden lang, waarna het allerspannendste deel van de proef aan de beurt is. Een duik diep onder water op zoek naar ‘het gat’. Wat een knappe prestaties worden hier voor onze ogen geleverd. De meeste toeschouwers bekennen eerlijk dat zij er nog nooit een gat in hebben gezien. Ook al hebben ze diploma A thuis in een stoffig laatje liggen.
Voor sommige zwemmertjes blijft het spannend tot het laatste moment. Waar komt het koppie boven water? Achter of toch helaas nog net vóór het hatelijke obstakel met dat zwarte gat erin? Opnieuw proberen mag gelukkig. Tenslotte lukt het iedereen.
Nog een vrolijk achttienvoudig bommetje en een minuut watertrappelen met rondjes links- en rechtsom draaien, dan weten ze het al vrijwel zeker. Diploma A is binnen. Een klaterend applaus.
Ineke
