Het gaat door. Vier van de acht hebben het beklonken: ‘We gaan koffiedrinken in Barcelona.’ De andere leden van de vereniging verklaren de jongens voor een stelletje idioten en moeten het eerst nog maar eens zien.
Een paar maanden wordt er niet meer over gesproken. Dan komt Philip naar de vier avonturiers toe. ‘Hé, jongens, ik kan de Berini van mijn oom lenen. Ik ga mee.’ ‘Waar naartoe, Flip?’ ‘Koffiedrinken in Barcelona.’ ‘Ach Flip, dat was toch maar een geintje?’ als door een wesp gestoken en als uit één mond.
’s Avonds laat zitten ze zonder Philip aan de bar. Die ligt allang onder de wol. ‘Als we het nou eens gewoon doen? Met z’n vieren. Flip kunnen we er niet bij gebruiken, een vertragende factor.’ ‘Ik hoef geen Berini te lenen, ik ga gewoon mijn Mobylette opknappen.’ ‘Mijn Sparta Matic krijgt al rooie oortjes bij het idee.’
Om een lang verhaal kort te maken: in het diepste geheim worden voorbereidingen getroffen. Het toeval wil, dat de ouders van één van de jongens de hele zomer een vakantiehuis aan de Costa Brava hebben gehuurd. Mooi logeeradres. Niet helemaal Barcelona, maar project ‘Koffiedrinken in Barcelona’ behoudt gewoon zijn naam en krijgt steeds meer vorm. De ouders vinden het best. Zij moeten het trouwens ook nog zien gebeuren.
De route wordt uitgestippeld, reserveonderdelen voor de brommers worden aangeschaft. Twee tentjes. Ze bedenken een uniform: vier lichtpaarse overhemden en van restjes leer fabriceren ze motorjacks. Je kunt ze omdraaien en met de glimmend groene voeringzijde aan de binnenkant heb je dan een dinerjacket voor bij het stokbrood met kaas. Bij een uitdragerij vinden ze riemen zoals motorordonnansen ze dragen om trillingen op te vangen. De tocht der tochten kan beginnen. Aan alles is gedacht. Als Philip er lucht van krijgt, dat ze toch gaan: ‘Nou, helemaal niks voor mij. Wat een gedoe maken jullie ervan.’ Een knipoog over en weer. Wat een inzicht. Die Flip.
De avond vóór vertrek gaan ze met de hele bubs naar de musical Hair in het Circustheater. Dat kwam nou eenmaal zo uit. Na een te korte nacht vertrekken vier man om vijf uur op stadsbrommers voor hun koffie naar de Costa.
Drie weken later staan ze ongeschonden, ongeschoren, bruinverbrand en met een zwart fluwelen oor op sterk water weer op de stoep. Bijna in Barcelona hebben ze koffie gedronken.
Al meer dan vijftig jaar is dit één van hun topverhalen.
Emmy
