Afgelopen week toen ik door het station liep, viel mijn oog op een kleurrijke ruimte.
Mijn voeten liepen er als vanzelf naar toe.
Ik zag kramen met allerlei zelfgemaakte spulletjes. Een vaas met papieren bloemen trok meteen mijn aandacht. Daar neem ik er straks een van mee wist ik al en liep verder om alle kunstwerkjes te bewonderen: stoffen tasjes, gehaakte engeltjes, kerstkaarten, gebreide shawls en plantaardige zeepjes. Met twee zeepjes liep ik naar de tafel waar de vaas bloemen stond en ik zocht een kleurrijke bloem uit.
Ik complimenteerde de jonge vrouw die mijn schatten afrekende. ‘Alles is gemaakt door cliënten van GGzE Eindhoven,’ vertelde ze me. Als dank kreeg ik een gekleurd kaartje waar ik een wens op mocht schrijven. Daarna kon ik uit de kerstboom een envelopje halen waarin een wens voor mij zat die ik mocht ruilen voor mijn woorden.
Wat mij werd gewenst raakte me en met een verwarmd hart liep ik naar de bus die me naar mijn dorp zou brengen.
Het was al donker toen ik over het stille pad vanuit de bushalte naar huis liep. Zo zou vrede op aarde kunnen zijn, dacht ik hoopvol. Op dat moment zag ik door de bewolkte lucht voorzichtig een ster oplichten… en een paar regels van de dichter Hein Stufkens schoten me te binnen:
Ster van zuiver goud
Beeld in mijn ziel ontwaakt
Teken eeuwenoud
Jou volg ik lichtgeraakt
Hartverwarmende kerstdagen,
Henriëtte
