Het is liefde op het eerste gezicht. Vanuit de hoogte zie ik je door de dunne, lichtgrijze wolken opdoemen. Je ligt daar prachtig te zijn aan een zee met witgekopte golven die tegen je kademuren klotsen. Er is geen enkele twijfel of ik welkom ben. Jouw sleutelwoorden zijn open en gastvrij. Je laat me dat keer op keer ervaren.
Als ik er dan echt ben en met beide voeten op je straten loop, raken mijn ogen in de ban van je kleurige gevels van het schilderachtige Nyhaven, in vele pasteltinten. Op de brug verbaas ik me over de honderden slotjes vastgeketend aan de spijlen en geniet van alle kleine bootjes beneden mij in het water. Bij het zien van al jouw eettentjes worden ook mijn smaakpapillen nieuwsgierig. Het is moeilijk om te kiezen uit de vele varianten van het befaamde smörrebröd. Even later zit ik te smullen van dit traditionele gerecht, met een koel biertje erbij. Zo blijf je mij verrassen.
Trots ben je op je Kleine Zeemeermin die zich iedere dag door duizenden toeristen laat bewonderen. Ze is vast het meest gefotografeerde model ter wereld. Uit welk land men ook komt, met haar op de foto is een must. ‘s Lands beroemdste verhalenverteller Hans Christian Andersen schreef haar treurige sprookjesverhaal. Het vissenmeisje redt het leven van een prins tijdens een hevige storm. Zij wordt verliefd op hem en ook hij houdt van Lille Havfrue. Toch zal zij nooit zijn vrouw kunnen worden. Want zij is nu eenmaal vis en hij mens.
Een beeld van haar abstract vormgegeven zus zie ik enige honderden meters verder op je kade. Zij staat voor jouw eigentijdse kant. Vooral jongeren en cultuurliefhebbers waarderen dat.
Dan sta ik voor de indrukwekkende regeringsgebouwen van Christiansborg en word omringd door demonstranten. Ik zie een spandoek: ’Refugees welcome’. Ik herinner me van het journaal dat er in jouw land plannen zijn om de grenzen te sluiten voor de te grote instroom van vluchtelingen. Dat valt niet te rijmen met jouw open houding en uitstraling dat iedereen hier velkommen is. Ik zie veel jonge mensen, maar ook ouders met kleintjes in buggy’s en oudere stellen. Eensgezind zingen ze liederen en roepen hun leuzen. Het raakt me en met moeite maak ik me los van het volgestroomd plein om mijn rondtocht weer op te pakken.
Het wordt tijd dat ik vanaf het water naar je ga kijken. Met een bont gezelschap vaar ik in een volgepakte rondvaartboot door je vele kanalen en haventjes. Aan weerskanten zie ik roodbruine historische pakhuizen, oude havenkranen en prachtige 17e eeuwse panden. Die liggen naast de meest moderne designgebouwen van toparchitecten. Ook hierin ben je veelzijdig en divers. Ik had niet anders van je verwacht.
Je lijkt op mijn Amsterdam. Dat is niet toevallig. In de Gouden Eeuw heb jij Nederlandse bouwmeesters binnengehaald om het Christianshavnkanaal aan te leggen.
Zal het daarom zijn dat ik me bij jou zo op mijn gemak en heel erg velkommen voel?
Nelleke
