Met een onbekende stad kennismaken doen wij op een leuk terras of in een gezellig café. Daar snuiven we de geur op, proeven de sfeer en bekijken haar bewoners. Deze keer komen we terecht op een plek met veel jong volk. Zowel de bediening als de gasten stralen uit dat ze genieten van het samenzijn onder het genot van een hapje en een drankje.
Na een paar consumpties in eetcafé ‘De lachende koe’ besluiten we om hier te blijven hangen voor de maaltijd. Met de nog jonge ober hebben we direct een klik. Hij is nog maar kort geleden gestart met dit vakantiebaantje en alles loopt niet vlekkeloos. Zo staan de volle borden, gebracht door een collega, al op tafel als het bestek en de glazen nog moeten komen. Ons driegangenmenu is inclusief drankjes. Na ons eerste glas wijn stelt hij voor: ‘Zal ik de fles maar op tafel zetten? Dan kunnen jullie jezelf bedienen. Wel zo gemakkelijk voor ons allebei, niet?’ Wij vinden het allemaal prima. De jongeman verdeelt zijn aandacht tussen de gasten en het checken van zijn telefoon. Tussendoor voert hij een schriel katje, dat op het terras rondzwerft. Hij zou het liefst zijn eigen muziek aan ons laten horen maar dat vindt de baas niet oké, begrijpen we.
We raken in gesprek over zijn toekomstdromen. Na de MBO-ICT wil hij graag samen met zijn broer een eigen zaak opzetten. Op school leren ze websites bouwen. In hun vrije tijd zijn ze al druk met oefenen voor vrienden van hun ouders. Wat straalt deze jongen een flair en enthousiasme uit. We zijn wel verbaasd als hij zijn plannen voorlegt en ons advies vraagt. Er wordt vol interesse naar ons geluisterd en wij merken zijn waardering.
Na een smakelijk maal en rijkelijk voorzien van lekkere drankjes nemen we hartelijk afscheid van elkaar. We verlaten voldaan het terras en lopen verder door de stad.
In een druk straatje worden we even later omringd door een groep jonge vrouwen. Een van hen is nogal eigenaardig gekleed in een sobere grijze jurk. Ook draagt ze een sluier met een geborduurd kruisje erop. Het lijkt wel een non, denk ik op dat moment. We worden aangesproken door een van de andere meisjes: ’Jullie zien eruit of jullie al heel lang en gelukkig bij elkaar zijn. Onze vriendin gaat binnenkort trouwen. Hebben jullie goede tips voor haar?’ Mijn vriend en ik kijken elkaar wat lacherig aan. ‘Ja hoor, die hebben wij wel,’ zeg ik. Het aanstaande bruidje kijkt ons vol verwachting aan.
‘Blijf vooral jezelf en doe je eigen dingen,’ begin ik. ‘Maak iedere week een avond vrij om echt te praten,’ vult mijn partner aan. ‘En geef elkaar iedere dag een compliment,’ voegt hij toe. Dan herinner ik me de woorden uit een interview met een stel dat hun 60ste huwelijksverjaardag viert. ‘Een huwelijk is meer geven dan nemen,’ fluister ik in haar oor. Die zin brengt verbazing op het gezicht van de bruid. Daarna bedankt ze ons voor de goede raad en bijzondere tips. ‘Dat is veel om over na te denken.’
Wij wensen haar een mooie bruiloft en een gelukkige toekomst. Ook voor ons is er weer genoeg gespreksstof in het volgende café.
Nelleke
