Smikkelen en smullen bij iemand anders in de huiskamer. Dat leek me wel wat. Onlangs trok ik de stoute schoenen aan en schreef me in voor zo’n kleinschalig diner in een dorp in de buurt. Vorige week was het zover. Het thema van de avond was ‘een wereldreis’ in gerechten. En in muziek.
Na de hartelijke ontvangst door de gastvrouw en gastheer stellen acht onbekende mensen zich voor. Nieuwsgierige blikken over en weer. Zijn zij benieuwd naar mijn verhaal, zoals ik benieuwd ben naar het hunne? Want dat is het leuke van nieuwe mensen leren kennen. En daar zo’n etentje de perfecte gelegenheid voor.
We krijgen een aperitief en wat smaakvolle amuses voorgeschoteld. De beleefdheidsvragen gaan al snel over in echte interesse. De dame die met haar dochter is gekomen vertelt over vroeger, hoe zij door omstandigheden woonde met haar gezin; een kindje dat in het bad moest slapen, want er was geen ruimte voor een bedje. De dochter bekent dat ze graag in een sambaband wil gaan spelen. Verrassend!
Dan gaan we – voorgegaan door de gastvrouw en gastheer – aan tafel voor de Italiaanse salade, een heerlijk voorgerecht. Een smaakexplosie. Wijn naar keuze. Het Japanse gerechtje dat volgt, leidt tot een uitwisseling van ervaringen over verschillende culturen en eetgewoonten.
We snuiven geuren op van groene kruiden die de gastvrouw uit eigen tuin heeft geplukt. Kleurige dahlia’s heeft ze er ook gevonden, want die staan in miniboeketjes midden op tafel.
Bij de vissoep uit Oostende wil een kwieke gast haar verhaal kwijt over haar eerste bezoek aan een casino. Ze had wat fiches ontvangen via een actie en wilde wel eens proberen hoe dat gokken ging. Lachen, samen met vriendinnen. Wat was ze blij dat ze wat won, Maar ze was wel geschokt toen ze later op de avond iemand zwaar zag verliezen.
Mijn buurman vertelt over zijn carrière als boordwerktuigkundige op grote schepen en verorbert intussen de lekker gekruide Marokkaanse couscous. Maar ook luisteren kan hij als de beste. Hij haakt gemakkelijk in op het onderwerp ontwikkelingen in de zorg, hij kent ze vanuit zijn technische inzet in een zorgcentrum. Veranderingen zijn voor een tafelgenote zelfs reden geweest om vervroegd met pensioen te gaan. Ze had het niet meer naar haar zin door de manier waarop ze moest werken. En zij blijkt dan weer veel belangstelling te hebben voor het vrijwilligerswerk dat sommige anderen doen. Zoals bezoekers rondleiden in een museum of gastheer of gastvrouw zijn in een bedrijf.
Er wordt hartelijk gelachen om een grappig lied dat ons naar Engeland brengt en dit geeft aanleiding om ervaringen uit te wisselen met wapperende landkaarten in open oldtimers. Want … moderne navigatiesystemen in oude automobielen, nee, dat past echt niet! Denken sommige liefhebbers.
Intussen zie ik in mijn ooghoek hoe de heer des huizes een slechtziende dinergast met alle zorg omringt. Hij schenkt een glas water in, smeert een stukje stokbrood voor haar met lekker gezouten roomboter. Het ontbreekt haar aan niets en ze geniet met volle teugen. Is dit waarom de gasten hier zo graag komen, vraag ik me af terwijl we het heerlijke nagerecht uit Amerika eer aandoen.
Dan hoor ik zomaar ineens vertellen dat onze gastvrouw en -heer er een gewoonte van hebben gemaakt om op kerstavond een steeds wisselende groep mensen aan tafel uit te nodigen, mensen die het niet breed hebben, een alleenstaande moeder met kleine kindjes, eenzame ouderen, wat een mooi gezelschap bij de kerstboom.
Nee, dit is niet zomaar een avondje tafelen, het is meer dan dat. Naast het proeven van de vele smaken en het genieten van een mooi lied tussen de gangen door, gezongen door de gastvrouw (en kok) zelf, is het ook gewoon een menselijke ontdekkingsreis.
Deze avond geeft mij de kans om tijdens de gerechtenparade een nieuwe wereld aan verhalen te horen van voorheen onbekende mensen. En ook ik kan mijn verhaal kwijt. Ik vertel over het plezier dat ik heb in het mooi verwoorden en opschrijven van verhalen. Ieder mens heeft een verhaal en daar is deze avond echt aandacht voor.
Ineke
