Yevgueni is een Belgische muziekgroep die Nederlandstalige liedjes zingt. De groep vermengt kleinkunst, chansons en pop. Mijn favoriete nummer is ‘Nooit naar nergens‘, uit het album Tijd is alles (2017). Het nummer is een ode aan de (Vlaamse) wielercultuur. Fietsen wordt gebruikt als metafoor voor vallen en opstaan en als bezigheid voor het vinden van rust.
’t Is trappen op je adem
’t Is voedsel voor de ziel
’t Is rechtstaan en weer doorgaan
Waar je gisteren nog viel
‘t Is reizen door de tijd ongestoord door later
Bij het nummer hoort een aandoenlijk Youtubefilmpje. Het gaat over een opa (een voormalig wielrenner) en zijn kleinzoon. De jongen ziet dat zijn opa zit weg te kwijnen en verzint een manier om hem op te vrolijken. Op een bijzondere fiets geniet de oudere man weer van zijn vroegere sportieve prestaties en boekt hij nog een overwinning. En dan is het voor hem ‘wachten tot er niemand kijkt … en handen in de lucht’.
Nooit naar nergens, altijd vrij
Er glijdt gewoon een dag voorbij
De zon breekt door, de wind houdt je niet tegen
Nooit naar nergens, altijd vrij
Verleg de streep, verleng de reis
Waar, hoe en hoever je ook fietst: je komt altijd ergens
Als ik in een sentimentele bui ben, voel ik me net die opa. Dan pak ik de fiets, rijd ik een rondje door mijn omgeving. Soms komen er dan flarden van herinneringen aan heerlijke fietstochten boven. Soms besluit ik om zomaar een lusje extra te fietsen, gewoon, vanwege de zon of de wind die me vergezelt, een lusje naar nergens. Lekker ongestoord door later.
Alleen het onderdeel ‘handen in de lucht om mijn overwinning te vieren’, dat vergeet ik altijd. Ik neem standaard een warme douche, of een kopje thee met een muziekje.
Elli
