Een herfstdag in november. Voor ‘t eerst weer naar buiten na corona. Ik voelde me belabberd, had niet veel energie. Toen viel plots mijn oog op de Tulpenboom, goudgeel tegen een strakblauwe lucht. Mijn voeten bewogen als vanzelf naar hem toe. Mijn energie begon weer te stromen. Het begin van herstel.
Goudgeel sta je daar
in volle glorie.
Een paar maanden geleden
stond je onopvallend
tussen het groen.
Nu schitter je
met een aantrekkingskracht
die onweerstaanbaar is.
Kom, kom tevoorschijn
hoor ik jouw zonovergoten
bladeren fluisteren.
Kom, durf in het
volle licht te staan.
Henriëtte
