Een reisgenoot zoeken? Nee hoor, daar begin ik niet meer aan. Onbegonnen werk. Zeg jij het maar, waar vind je zo iemand? In mijn omgeving in ieder geval niet. Ik ken niemand met wie ik een maand op pad zou willen. Niemand met dezelfde passie voor bergen. O, ik heb het wel geprobeerd hoor. Een jaar of vijf geleden heb ik online gezocht en me ook op verschillende sites aangemeld. Niente, niks, nada leverde dat op. Ja, er reageerden wel mensen. Maar samen op reis gaan is er nooit van gekomen. Tsja, waarom eigenlijk niet? Ik weet niet …. eigenlijk stel ik helemaal niet zoveel eisen. Ik kan met iedereen goed overweg. Het maakt me niet uit of iemand stil of druk of eigenwijs is. De enige eis die ik stel is dat iemand een goede conditie heeft, én wat doorzettingsvermogen. En weet waar hij of zij aan begint. Voor een trektocht met rugzak door de bergen, zijn dat wel de minimale vereisten.
In die tijd heb ik bijvoorbeeld kennisgemaakt met een dame uit België. We zijn samen een dag gaan wandelen, in de Ardennen. Ze had me laten weten dat ze wel van een uitdaging hield en ervaring had met het ‘marcheren van flinke afstanden’, zo zei ze dat.
Ze was nog niet uit haar fiatje gestapt, of ik wist het al: dat wordt helemaal niks. Ze was keurig opgemaakt, helemaal in het nieuw gestoken en had een soort van gymschoentjes aan met daarboven van die korte enkelsokjes met kwastjes, pompons, noemde ze die. Na twee kilometer wandelen moest ik al flink lang op haar wachten. Toen zijn we ieder ons weegs gegaan.
Of ik het nog vaker heb geprobeerd? Jawel hoor. In die tijd was er een vrouw die van wandelen en kamperen hield. We zijn een weekend samen weg geweest, met twee tentjes. Het wandelen, dat ging toen prima, maar omdat ze maar een kilometer of 10, 15 wilde lopen, bleef er nog veel tijd over om samen door te brengen. Zij wilde lezen, kletsen met een wijntje erbij, ze hield van een roseetje en Franse kaasjes. Ik wilde liever nog wat gaan wandelen. Ik ben geen prater, ben een man van de grote lijnen, hou niet van prietpraat en geklets over koetjes en kalfjes. Waar moet je het dan over hebben? Ik kijk dan liever naar de route van de volgende dag. Volgens mij ging dat weekend best goed, maar na het weekend belde ze dat ze het niet voor herhaling vatbaar vond. Er was geen klik vond ze.
Inmiddels ga ik al jaren alleen op vakantie. Mijn hobby, bergwandelen, daar ben ik alleen maar fanatieker in geworden. Ik plan alles goed, het thuis uitpluizen van de route, da’s echt mooi. Meestal ga ik naar Frankrijk of Italië. Trekken door ruig gebied, van hut naar hut. Ja hoor, ik vermaak me prima.
Een reisgenoot zoeken, jazeker, ik vond dat ook spannend. Best wel. Waarom? Nou, ja, waarom eigenlijk? Omdat…, ik denk omdat je altijd bang bent dat het niet klikt, dat het niets oplevert, dat je faalt. Misschien heb je gelijk: ook als het niet klikt, levert het iets op. Maar het voelt dan toch als falen. Het lukt me gewoon niet, ik ben kennelijk geen ‘standaard’ man. En daarom zit ik ook hier.
Hoe anderen mij als reisgenoot zien? Pffft…. lastig. Ze zien me waarschijnlijk als een wandelfanaat, maar niet als een gezellige gesprekspartner. Ik praat eigenlijk helemaal niet zo veel of graag. Ik heb genoeg aan bergen en aan wandelen.
Of ik ook aandacht heb voor een reisgenoot? Ik weet ’t niet. Ik ben niet zo’n prater, zei ik al.
Je hebt gelijk, ik ben deze hele sessie aan het woord geweest. Toch een prater. Haha. Dat is best wel een eyeopener. Dankjewel.
En … ik zag mezelf altijd als een man van de grote lijnen. Maar kennelijk ben ik toch ook van de details. Die pompons, ze waren roze met wit, zacht pluizig. Ik zie ze nog bungelen.
Ja, tot volgende week.
Elli
