Een boekwinkel is niet meer zo’n stoffige verzameling lectuur als vroeger. Ik denk met nostalgie terug aan ‘De Slegte’ in Eindhoven, toen voor mij de betere of zelfs de beste. In stoffig zijn bedoel ik. Eerlijk is eerlijk, ik heb daar veel tijd doorgebracht. En met veel plezier. Heerlijk vond ik dat grasduinen tussen de ouwe meuk. Je wist maar nooit welk pareltje je er tegenkwam.
Tegenwoordig worden boeken verkocht in hippe zaken, compleet met een centraal gelegen koffiecounter met minstens vijf speciale soorten koffie, royale stukken gebak, van smeuïge worteltaart tot chocolade- of banoffeetaart, gezonde smoothies met bijzondere fruitcombinaties. En natuurlijk bestel je er ook een tosti, maar dan niet zo’n ordinaire, nee een aangeklede hippe tosti, extra aantrekkelijk voor de kinderen die je meebrengt. Huh, wat zeg ik nu? ‘Hip’, hip is heus niet meer hip. Cool, vet, maar niet meer hip. Hip. Dat zeggen alleen oma’s en opa’s nog.
Kinderen van nu kunnen aan die heerlijkhedenbar uitstekend zelf hun bestelling doen. Je geeft ze gewoon je pinpas mee want ‘een kind kan daar de pas doen’. Ik heb het zelf gezien. Achteraf zie je wel op je rekening hoe wonderlijk de prijzen uitpakken in die sprookjesachtige en smaakvolle boekenwereld. Goed aan de prijs, dat wel.
En wat ook leuk is: ze verkopen er ook nog boeken. Boeken van nu zijn creatieve uitspattingen, met kleurige kaften en opvallende titels; het zijn de visitekaartjes van het nieuwe lezen. Vooral kinderboeken mogen er zijn. De krokodil bijt paginabreed de paarsgestreepte aap in zijn bil. De hele rij tanden bloot.
Schitterend aangekleed zit een prinses op een sneeuwwit paard met roze manen, terwijl in de verte … je fantasie neemt je mee. Hop hop hop, in galop. Je moet je ook niet verbazen over een titel als ‘Gebakken juf met kiwisaus’.
Mijn advies, stap eens binnen in zo’n boekenpaleis en kijk door de ogen van een kind. Neem je (klein)kind mee, een buurjongetje of pluk er gewoon een van de straat, zo’n kotertje van drie turven hoog.
In Brussel, waar ik zo’n nieuwe boekenwereld-winkel mocht bezoeken, zag ik een vader aan de luxe koffie zitten met een stuk of twee, drie kleine kinderen die enthousiast boeken van hun gading hadden verzameld. Uit de opgestapelde selectie koos de geduldige vader een boek dat hij alvast begon voor te lezen. Dat boek met de rest van de stapel werd later aan de kassa afgerekend. Thuis zou hij ‘zeker en vast’ doorgaan met voorlezen.
Niet alleen de boekhandel ook de bieb – en dan heb ik het vooral over de stadsbibliotheek mét geld – is zo’n inspirerende omgeving geworden. Je staat versteld. Je verwacht er alleen maar eindeloze rijen boeken die stilletjes in de schappen staan, maar niks is minder waar. Je vindt er beeldschermen, spellen, snoezelbanken, hinkelbritsen, een poppenkast en in de vakantie allerlei extra vertier.
Kindersnoetjes kunnen worden geschminkt, voorleesuurtjes bezocht, glossies op de leestafel bewonderd, en dat alles naar wens ook aangekleed met luxe lekkers.
En … je kunt er boeken lenen. Mijn kleindochter leende in de zomervakantie geen boek maar mij en mijn pinpas. Kom mee oma! En voor ik het wist zat ik daar middenin. In haar nieuwe wereld. Verhip.
Ineke
