Mijn buren zijn verhuisd. Naar een bejaardenflat. Ze zijn erg gelukkig met de beslissing. Het appartementje is klein. Het is het uitzicht, daar zijn ze voor gevallen: ‘Er is hier altijd wat te zien, er is hier altijd leven.’ Hun twee leunstoelen staan strategisch voor het raam. Ze kijken uit op een vierbaansweg en op het massieve flatgebouw aan de overkant. Het verkeer raast en aan de overkant gaat af en toe een lamp aan of uit. Pal onder het raam is een bushalte. Daarnaast een lantaarnpaal. Daar is een eenzame fiets met een grote ketting aan vastgemaakt. ‘Vreselijk hè, die staat er al vier dagen. Nee, vijf zelfs.’ Voor het overige is het genieten.
Elli
