Leestips

Wil je alles weten? Kun je alles weten? Heeft het nut alles te weten? Heeft leven nut? Het is een zoektocht, zoveel is zeker. Daarover praten Bob Burgess en Lucy Barton in dit boek. Je komt heel wat te weten. Er blijven heel wat vragen over. Dat maakt het lezen een rijke ervaring.

Lees hier de recensie die Emmy schreef over Vertel me alles, de verrassende roman van Elizabeth Strout.

De novelle Ochtend en avond van de auteur Jon Fosse is geschreven in 2000 en nu in het Nederlands uitgebracht in de verrassende vertaling van Marianne Molenaar. 

Het boek laat een leven zien tussen geboorte en dood. Het is een positief en troostrijk boek. Nelleke kan het aanbevelen. Lees haar recensie hier.

Sebastiaan Chabot schreef het boek Olifantenpaadjes. Hij vertelt in deze roman over mensen die allemaal op eigen wijze hun weg zoeken. Het leven is een grote parade, zoals het werk van Fernand Léger op het omslag, toont. Emmy las het boek en schreef er een mooie recensie over.

Monica Bosman schreef Zolderdagen.
‘Het lijkt wel schatgraven voor je het opvallend ingenaaide werkje te pakken hebt. Het omslag met wolken, donker, zacht, de blauwe lucht. Dat is wat je uit een zolderraam ziet,’ aldus Emmy. Ze liet zich verrassen en schreef er een recensie over.

Mariken Heitman schreef De wateraap.
Alleen de titel al is nieuwsgierig makend. En dan de eerste zin: ‘Naar de slapenden kijk je niet, naar de doden wel.’ Waar moet dat heen? Een dier waar je nog nooit van hebt gehoord. Weten de doden er dan misschien meer van? Slaap ik, droom ik? Dat nodigt uit tot lezen.
Lees hier de hele recensie van Emmy.

Emmy las: Wat mama niet vertellen kon, een boek dat Marcel Maassen schreef over Irene – de moeder van Cyrilla van der Donk. Samen met Cyrilla verrichtte hij intrigerend speurwerk. Wie was deze vrouw en waarom wilde zij haar verleden ‘vergeten’?
Lees hier Emmy’s recensie.

Wim Huijser schreef Op Pieterpad. In het boek gaan de hoofdpersonen Maarten en Nicolien samen ‘Op Pieterpad’. In bijna honderd korte hoofdstukjes lopen ze dit lange-afstandspad van 500 kilometer van noord naar zuid, van Pieterburen naar de Sint Pietersberg in Zuid-Limburg.
Maarten en Nicolien zijn twee stevige persoonlijkheden, die aan elkaar gewaagd zijn. Hun echtelijke ruzies, ‘kibbelpartijtjes’ beter gezegd, zijn doorspekt met humor. Lees hier Nelleke’s hele recensie.

Geen feelgood, geen sprookje. Het is fictie, maar zou zomaar waar kunnen zijn. En heel veel zal ook inderdaad echt wel zo blijken te zijn, vermoed ik. Guiliano da Empoli heeft gesprekken gevoerd met Vladislav Soerkov, die daadwerkelijk jaren het brein achter Poetin was. In 2022 is hij vanwege ‘corruptie’ van het toneel verdwenen. Da Empoli heeft in deze roman Vadim Baranov – de Kermlinfluisteraar – op de persoon van Soerkov en zijn rol in het Kremlin gecreëerd. Dit is een boek dat gelezen wil worden. En je blijft lezen, aldus Emmy. Lees hier de hele recensie.

Judith Koelemeijer vertelt het verhaal van het leven van Etty Hillesum. Koelemeijer neemt de lezer mee onder andere aan de hand van Etty’s dagboeken en brieven ten tijde van de Jodenvervolging. Daarin is Etty heel openhartig over familierelaties, vriendschap, erotiek, geloof, zinloze haat en verbondenheid. Lees hier waarom Henriëtte meteen gegrepen werd door dit boek.

’t Is trappen op je adem, ’t Is voedsel voor de ziel, ‘t Is reizen door de tijd ongestoord door later. Mooie zinnen uit het lied ‘Nooit naar Nergens‘ van de Belgische groep Yevgueni. Fietsen wordt gebruikt als metafoor voor vallen en opstaan en als bezigheid voor het vinden van rust. Een van de favoriete nummers van Elli.

Willemien koos een bijzonder boek: ‘Christina, tweeling als licht geboren’, geschreven door Christina’s moeder Bernadette von Dreien. Dit bijzondere, paranormale meisje is op aarde om licht en vrede te verspreiden. Het boek geeft de lezer wijze levenslessen. Lees hier Willemiens bevindingen.

Nelleke las ‘Lentetuin’ van de Japanse schrijfster Tomoka Shibasaki. Het boek vertelt het verhaal van de laatste bewoners van een afgeschreven woonblok in een wijk in Tokio. Zij ondergaan hun aanstaande vertrek lijdzaam, maar beleven in hun verstilde bestaan de natuur en de gebouwen intenser dan ooit.

Het boek laat haar achter met veel vragen, maar tegelijkertijd krijgt ze zin om meer boeken van Japanse schrijvers te lezen.
Lees hier Nelleke’s recensie.

Als ik maar één dichtbundel mag meenemen naar dat befaamde ‘onbewoonde eiland’, zou dat weleens de bundel Einde en begin van de Poolse dichteres Wislawa Szymborska kunnen zijn. Deze bundel ligt altijd onder handbereik op mijn werktafel. Haar gedichten hebben bijna altijd iets lichts ondanks de zwaarte van het onderwerp en zijn daardoor troostrijk. Klik hier voor Margreets tip en het gedicht De vreugde van het schrijven.

Stel je voor, je komt binnen in een ‘landschap’ van boomstammen die door kunstenaars tot mens gevormd zijn, er is in gehakt en gezaagd, er zijn indrukwekkende figuren ontstaan. En er zijn gedichten met bomen in de hoofdrol. En je mag alles aanraken. Ineke stapt een museum in en laat zich verrassen en inspireren. Lees hier haar verhaal.

Schrijver/dichter Remco Campert (1929), is overleden op 4 juli 2022. Hij verdient het zo om, opnieuw, gelezen te worden. ‘Het leven is vurrukkulluk,’ zei Panda. Het is de openingszin en de titel van zijn  debuutroman uit 1961. Het was mijn kennismaking met Remco Campert op de middelbare school.

Lees hier Nelleke’s ode aan een groot schrijver.

Dagboek als spiegel
Een handboek vol inspiratie, geschreven door Christine de Vries.

“Veel mensen die van dagboek schrijven houden, starten zonder een duidelijke structuur of focus. Dit boek richt zich vooral op het vinden van de weg.”
Henriëtte zegt: ‘Als je een liefhebber bent van dagboekschrijven dan is dit boek een echte aanrader. Het bijzondere van dit boek vind ik dat de schrijver dagboekschrijven benadert als het schrijven van een boek.’
Lees hier haar hele recensie.

Frank Koenegracht heeft een bijzonder gedicht geschreven over een oude moeder en een zwaan. Het is een van de favoriete gedichten van Margreet.
Klik hier voor Franks gedicht en Margreets verhaal erbij.

De dichtbundel ‘Soms droom ik dat’ van M. Vasalis staat eenzaam en alleen op een plank in de bibliotheek. De bibliothecaresse verontschuldigt zich dat er op dit moment niets te kiezen is op poëzie-gebied. Binnenkort zal er binnenkort zeker meer aanbod komen. Ik knik haar vriendelijk toe: ‘Dit is precies wat ik zoek.’ Met een glimlach loop ik de deur uit.

De titel van deze verzamelbundel ‘Soms droom ik dat…’ is een zin uit het prachtige gedicht ‘Zachter’. Lees hier Nelleke’s hele recensie.

‘Het verdriet van de engelen’, een roman van Jón Kalman Stefánsson houd ik vast in mijn handen.

‘Het verdriet van de engelen?’ hoor ik mijn overbuurvrouw in de treincoupé vragen. Ik kijk in een paar grote bruine ogen. ‘Mooi boek?’ Even later vertel ik honderduit over dit wonderschone, poëtische boek. Over de barre tocht die de hoofdpersoon, een jongen nog, maakt in het hoge noorden van Europa. De schrijver Stefánsson is geboren in IJsland. Veel kans dus dat het zich daar afspeelt. Het is een gebied waar de winters lang zijn en de lente en de zomer samen maar drie maanden duren.

Lees hier de hele recensie van Nelleke